Στεφανόπουλος

Επώνυμο Ελλήνων πολιτικών και άλλων προσωπικοτήτων. 1. Ανδρέας. Πολιτευτής (1860-1938). Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στα πανεπιστήμια της Αθήνας και του Παρισιού. Άρχισε να πολιτεύεται το 1892 με την παράταξη του κόμματος του Χ. Τρικούπη. Εκλεγόταν διαρκώς βουλευτής της Ηλείας έως το 1929, οπότε εκλέχτηκε γερουσιαστής Αχαιοήλιδας, θέση στην οποία έμεινε ως το 1935, όταν καταργήθηκε η γερουσία. Διετέλεσε υπουργός των Ναυτικών (1906) και υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1906-1909). Ως υπουργός Παιδείας ο Σ. πρότεινε σειρά νομοσχεδίων τα οποία και εγκρίθηκαν, και με τα οποία αναδιοργανώθηκε η εκπαίδευση και οι αρχαιολογικές υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας. 2. Βασίλειος. Πολιτευτής (1902-1952). Αριστούχος της νομικής και των πολιτικών Επιστημών, διακρίθηκε από πολύ νωρίς ως δικανικός ρήτορας. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Ηλείας το 1935, από τότε δε εκλεγόταν συνεχώς έως το 1952, έτος του θανάτου του. Ο Σ. διακρίθηκε ιδιαίτερα στο κοινοβούλιο, όπου κατόρθωσε να επιβληθεί με τα ρητορικά του προσόντα και την επιστημονική του εμβρίθεια. Υπήρξε εισηγητής πολλών σημαντικών νομοθετημάτων. Η εισήγησή του για το Σύνταγμα του 1948, κράτησε δυο μέρες και προκάλεσε μεγάλη αίσθηση, εδραιώνοντας έτσι τη θέση του στην πρωτοπορία των πολιτικών αντρών της εποχής του. Από το 1948 έως το 1950 διετέλεσε υφυπουργός Οικονομικών. Ο Σ., που το πολιτικό του μέλλον διαγραφόταν λαμπρό, πέθανε σε ηλικία 49 χρονών από σκωληκοειδίτιδα. Παράλληλα με την πολιτική, είχε ασχοληθεί και με τη συγγραφή νομικών άρθρων και λυρικών ποιημάτων, που μαρτυρούν την υψηλής στάθμης πνευματικότητά του. 3. Γεώργιος. Γιατρός μικροβιολόγος και ακαδημαϊκός (1893-1949). Γεννήθηκε στην Πάτρα. Φοίτησε στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και, ύστερα από τριετή εργασία ως διευθυντής του ελληνικού νοσοκομείου της Αλεξάνδρειας, έφυγε για το Παρίσι, όπου διορίστηκε στο εκεί Ινστιτούτο Παστέρ. Ύστερα από μια περίοδο γενικών σπουδών, ο Σ. επιδόθηκε στη μελέτη των μέσων καταπολέμησης της σπειροχαίτης και της πολιομυελίτιδας. Το 1927 ήταν αρχηγός της αποστολής Γάλλων γιατρών στη Δυτική Αφρική για την καταπολέμηση της επιδημίας του κίτρινου πυρετού, που μάστιζε, εκείνη την εποχή, την περιοχή. Ο Σ. εφάρμοσε έναν εμβολιασμό λιγότερο επικίνδυνο και πολύ αποτελεσματικότερο από εκείνον που χρησιμοποιούσαν τότε. Έτσι, 71.000 άτομα απέφυγαν τον κίνδυνο, η δε μέθοδος του Έλληνα επιστήμονα καθιερώθηκε επίσημα από το 1946, οπότε και διορίστηκε διευθυντής του τμήματος του κίτρινου πυρετού στο Ινστιτούτο Παστέρ. Ο Σ. διετέλεσε επίτιμος καθηγητής της Ιατρικής Σχολής στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Σκοτώθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου του 1949, πηγαίνοντας στην Ισημερινή Γαλλική Αφρική, σε αεροπορικό δυστύχημα. 4. Δημήτριος. Ζωγράφος. Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα (1884-1932). Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και τελειοποίησε τις σπουδές του στο Παρίσι. Υπήρξε ένας από τους βασικούς ιδρυτές της «Ομάδος Τέχνης». Ο Σ. εξέθεσε τα έργα του σε πολλές εκθέσεις στο Παρίσι και την Αθήνα. 5. Στέφανος. Πολιτικός, γιος του Χρήστου Στεφανόπουλου (1820-1887). Διετέλεσε βουλευτής Ηλείας και στη συνταγματική περίοδο της βασιλείας του Όθωνα (1844-1862) και στην περίοδο της βασιλείας του Γεώργιου A’ έως τον θάνατό του. Αρχικά, ο Σ. τάχτηκε με την πολιτική του I. Κωλέττη, ενώ στη συνέχεια, ακολούθησε το κόμμα του X. Τρικούπη, ο οποίος μάλιστα τον εκτιμούσε ιδιαίτερα για τη σύνεση και τις υπόλοιπες αρετές του. Στη διάρκεια της έκτακτης συνόδου του 1886, που υπήρξε ταραχώδης και κρίσιμη εξαιτίας της προσάρτησης της Ανατολικής Ρωμυλίας από τη Βουλγαρία, ο Σ. υποδείχτηκε από τον Τρικούπη και εκλέχτηκε Πρόεδρος της Βουλής. Παρόλες τις αντιξοότητες κατάφερε να διευθύνει, με εξαιρετική δεξιοτεχνία, τις ταραχώδεις συνεδριάσεις εκείνης της περιόδου. 6. Χρίστος. Πολιτευτής (1853-1918). Γεννήθηκε στη Δίβρη της Ηλείας. Πτυχιούχος της Νομικής Σχολής, ασχολήθηκε πολύ νέος με την πολιτική. Εκλέχτηκε και διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα δήμαρχος στην ιδιαίτερή του πατρίδα, και αργότερα, το 1883, βουλευτής. Η σύζυγος του Φανή το γένος Βακαλοπούλου, υπήρξε πολύτιμη συνεργάτιδα του στην πολιτική του σταδιοδρομία, με το να τον παροτρύνει και να του δίνει θάρρος στις δύσκολες στιγμές του έργου του, ενώ η ίδια πήρε ενεργό μέρος σε έργα κοινωνικής πρόνοιας και προόδου στην Ηλεία. Ο Σ. ακολούθησε την πολιτική του X. Τρικούπη, ύστερα δε από τον θάνατό του τάχτηκε με το μέρος του Γεώργιου Θεοτόκη. Εργάστηκε ακούραστα και πρόσφερε όλες του τις δυνάμεις για την εξυπηρέτηση του λαού, ο οποίος τον εκτιμούσε και τον αγαπούσε ιδιαίτερα. Για μια ολόκληρη εικοσαετία ο Σ. εκλεγόταν βουλευτής μαζί με τον αδελφό του Αντρέα και άλλα μέρη της οικογένειάς του. Το 1907 παραιτήθηκε από το βουλευτικό αξίωμα και εκλέχτηκε δήμαρχος του Πύργου, όπου παρέμεινε επί σειρά ετών έως το 1918 που πέθανε. 7. Χαρίκλεια Σ. το γένος Αλεξανδρίδου. Ζωγράφος, σύζυγος του Δημητρίου Σ. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1889. Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, μαζί με τον σύζυγό της. Οι πίνακες της απεικονίζουν τοπία νεκρής φύσης και προσωπογραφίες γυναικών.